40 χρόνια στην αιώρα

(Η παρούσα επιστολή δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ" την 9-1-2013)

40 χρόνια στην αιώρα

Τα τελευταία 40 χρόνια με το ολέθριο σύνθημα: «Όλα επιτρέπονται», βουλιάξαμε σ’ έναν ωκεανό. Έτσι η αλαζονεία της ελεύθερης βούλησης, μάς οδήγησε στον κρημνό, στο μοιραίο άλμα προς το έρεβος. Εγκαταλείφθηκε ο χρυσούς κανόνας του μέτρου, της ισορροπίας, σαν κανόνας ζωής. Εβιάσθησαν οι κορυφαίες διεκδικήσεις του ανθρώπου, το δίκαιο και η αλήθεια. Οι διεφθαρμένοι και κενόδοξοι πολιτικοί διέπραξαν πράξεις ακραίας καταισχύνης, διεκδικώντας πρωτεία ακόμη και σε αυτήν. Στο απέραντο ελληνικό φρενοκομείο, ο δημαγωγός του 1981 χορηγούσε Α.Τ.Α. και παροχές με δανεικά! Από την άλλη, οι νεόπλουτοι με απίστευτο κόμπλεξ, επιδεικτική καυχησιολογία, με σημαία την (δήθεν) κοινωνική καταξίωση και άκρατο μιμητισμό, αγόραζαν αναρίθμητες χιλιάδες τα 4χ4 ξεχνώντας τί σημαίνει αποταμίευση και κουμπαράς. Η τρυφηλότητα και η ραθυμία σε συνδυασμό με την οίηση με τις επαύλεις, τις πισίνες, και τις αναρίθμητες offshore θρυμματίστηκε. Επλεόνασε η οίηση της αμάθειας και η ευχέρεια. Νεοαστοί συναγελάζονται στα γήπεδα και τα καφενεία. Παρακολουθούν, αποχαυνωμένοι, τούρκικα σίριαλς και τηλεπαιχνίδια, απολαμβάνοντας τη ζάλη του σκυλάδικου και με απίθανες φλυαρίες σκοτώνουν τον πολύτιμο χρόνο τους σαν τα τζιτζίκια, αντί να εργάζονται σαν μέλισσες. Λόγω της διαφθοράς και της αλλοτρίωσης έμειναν μόνο υποτυπώδη τρίμματα εντροπής ή φιλοτιμίας.
Ο Έλληνας διχαστικός εσαεί αυτοχειριάζεται και αυτοκαταστρέφεται με ιερή μανία. Ζει με το φθόνο της εξόντωσης του διπλανού. Ο άνθρωπος κατά του ανθρώπου, γιατί ο φιλειρηνισμός πρέπει να διαθέτει υψηλής θερμοκρασίας ευγένεια. Η αμάθεια προκάλεσε θράσος και η αδράνεια φθορά. Η Ρώμη της παρακμής. Εφησυχασμός στην αφέλεια της πλαστικής ευδαιμονίας. Ανίδεοι, αδιάφοροι, ολιγομαθείς, απαίδευτοι, αργόσχολοι, ανεπαρκείς, εκρηκτικοί, ασυνεχείς, έχουν σύνθημα: «τσιγάρο, πρέφα και καφές», χωρίς πνευματικά ενδιαφέροντα και διάθεση προκοπής, πραγματικά ανθρώπινα ερείπια. Τώρα αγωνιωδώς προσπαθούμε να βρούμε τον μίτο, αλλά είναι αργά. Καμία διέξοδος, κανένα φως, γιατί απλούστατα η παράνοια διήρκεσε 40 χρόνια.
Στις κρίσιμες αυτές ώρες θα χρειασθούν μεγάλοι άνδρες και οριακές μεγαλοφυίες που να κομίζουν ηφαιστειακά έγκατα. Άραγε υπάρχουν;