- research έγραψε:
- Κύριοι καλησπέρα σας.
Καταρχήν συγχαρητήρια για τη δημιουργία του forum. Θα είναι ωφέλιμο για όλους.
Μια απορία:
Αν κάποιος "παραποιήσει" ένα δημόσιο έγγραφο, π.χ. κάποια βεβαίωση, κάποιο πιστοποιητικό κτλ. προκειμένου όμως να το συντηρήσει, η πράξη του αυτή συνιστά αδίκημα;
Π.χ. αν έχει σβηστεί σε κάποιο σημείο το έγγραφο ή σχιστεί ή έχει κάποιο ορθογραφικό λάθος και ο κάτοχος χρησιμοποιήσει μελάνι από στυλό ή καποιο άλλο υλικό για να ξαναγράψει ή διορθώσει κάτι στο έγγραφο, η πράξη του αυτή θεωρείται παραποίηση;
Πως τεκμηριώνεται η παραποίηση δημόσιου εγγράφου;
676/1990 ΑΠ ( 1474)
ΠΟΙΝΧΡ/1991 (166)
Πλαστογραφία. Κατάρτιση πλαστού εγγράφου. Νόθευση εγγράφου. Εννοια.
Νόθευση βιβλίου δασικού συνεταιρισμού. Απάλειψη ονομάτων αγοραστών και
αναγραφή άλλων.
- Ποινική δικονομία. Ελλειψη αιτιολογίας και νόμιμης βάσης. Στην
καταδικαστική απόφαση γιά πλαστογραφία απαιτείται αιτιολόγηση του
σκοπού του δράστη να παραπλανήσει άλλον για γεγονός που έχει έννομες
συνέπειες. Μη αναφορά του υποκειμενικού αυτού στοιχείου. Αναίρεση για
έλλειψη αιτιολογίας και νόμιμης βάσης. ΣΦ
Αριθμ. 676/1990 Αρείου Πάγου
Προεδρεύων ο αντιπρόεδρος Χ. Χριστοφορίδης
Εισηγητής ο αρεοπαγίτης Κ. Βαρβαρέσος
Δικηγόροι Κ. Καραμανλής, Σ. Χατζηαποστόλου
Επειδή κατά την διάταξη του άρθρου 216 του ΠΚ, όποιος καταρτίζει
πλαστό ή νοθεύει έγγραφο με σκοπό να παραπλανήσει με τη χρήση του
άλλον σχετικά με γεγονός που μπορεί να έχει έννομες συνέπειες,
τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών. Πλαστή κατάρτιση
υπάρχει όταν εκδίδεται έγγραφον άλλον ως να είχε εκδοθεί από αυτόν,
δια της απομιμήσεως της γραφής ή υπογραφής αυτού, ενώ νόθευση είναι η
αλλοίωσης της εννοίας αυτού, η οποία συντελείται όταν αποδίδεται από
τον δράστην έννοια διαφορετική από το αρχικό περιεχόμενο του εγγράφου,
το οποίον είχε συνθέσει ο εκδότης, οπότε στοιχειοθετείται
αντικειμενικά το έγκλημα της πλαστογραφίας με την μορφή της νοθεύσεως,
χωρίς να εξετάζεται αν είναι ή όχι αληθές το αρχικό ή νέο περιεχόμενο
του ιδιωτικού εγγράφου. Περαιτέρω για την υποκειμενικήν υπόσταση του
εγκλήματος απαιτείται όχι μόνον ο βασικός δόλος, ο οποίος περιλαμβάνει
την γνώσιν και την θέληση των συγκροτούντων την πράξιν πραγματικών
περιστατικών, αλλά και πρόσθετα υποκειμενικά στοιχεία, όπως είναι ο
σκοπός του υπαιτίου όπως δια της χρήσεως του πλαστού ή νοθευμένου
εγγράφου παραπλανήσει άλλον περί γεγονότος το οποίον μπορεί να έχει
έννομες συνέπειες, για δε την ύπαρξιν των προσθέτων αυτών
υποκειμενικών στοιχείων, πρέπει να διαλαμβάνεται στην απόφαση ειδική
και εμπεριστατωμένη αιτιολογία.
Επειδή, έλλειψη της επιβαλλόμενης από τα άρθρα 93 παρ. 3 του
Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας
της αποφάσεως, που ιδρύει λόγον αναιρέσεως σύμφωνα με το άρθρο 510
παρ. 1 περιπτ. Δ του ιδίου Κώδικος, υπάρχει όταν δεν περιέχονται στην
απόφασιν με σαφήνεια και πληρότητα τα πραγματικά περιστατικά στα οποία
στηρίχθηκε η κρίσις του Δικαστηρίου της ουσίας για την συνδρομή των
αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι
αποδείξεις που θεμελίωσαν τα περιστατικά αυτά και οι σκέψεις με τις
οποίες υπάχθηκαν τα περιστατικά που αποδείχθηκαν στις ουσιαστικές
ποινικές διατάξεις που εχουν εφαρμοσθεί, ενώ εξάλλου συντρέχει
περίπτωση εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως που
ιδρύει λόγον αναιρέσεως κατά την περ. ε` του άρθρου 510 παρ. 1 του
ΚΠΔικ, όχι μόνον όταν το Δικαστήριο της ουσίας δεν υπάγει σωστά τα
περιστατικά τα οποία έχει δεχθεί στην διάταξη που εφαρμόσθηκε, αλλά
και όταν η διάταξη αυτή παραβιάσθηκε εκ πλαγίου για τον λόγον ότι
εχουν εμφιλοχωρήσει στο πόρισμα της αποφάσεως, που περιλαμβάνεται στο
συνδυασμό του διατακτικού με το σκεπτικό, ασάφειες, αντιφάσεις ή
λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος από τον
Αρειο Πάγο της ορθής ή μη εφαρμογής του Νόμου, οπότε η απόφαση
στερείται νόμιμης βάσης. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από
την προσβαλλόμενη απόφαση, το Τριμελές Εφετείο που την εξέδωσε δέχθηκε
κατά την ανέλεγκτη περί πραγμάτων κρίση του από τα αποδεικτικά
στοιχεία τα οποία λεπτομερώς αναφέρει, ότι οι κατηγορούμενοι, ο μεν Κ.
σαν Πρόεδρος, ο δε Ν.Μ. σαν μέλος του Διοικητικού συμβουλίου του
ανωτέρω δασικού συνεταιισμού, κατά το χρονικόν διάστημα 26-6-82/
31-12-1982, νόθευσαν το βιβλίον ημερολογίου του συνεταιρισμού, στο
οποίον είχαν γραφεί τα ονόματα των αγοραστών οικοπέδου του
συνεταιρισμού. Ειδικώτερα έγινε δεκτό ότι με την ανωτέρω ιδιότητα οι
κατηγορούμενοι αλλοίωσαν το ανωτέρω ημερολόγιον εκτός των άλλων
σημείων και
α) στην σελίδα 122 όπου έσβησαν το μη εξακριβούμενο όνομα και
ανέγραψαν το όνομα Δ.Κ., ήτοι το όνομα της μητέρας του πρώτου
κατηγορουμένου, παρ` όλον ότι αυτή δεν αγόρασε οικόπεδον από τον
συνεταιρισμόν
β) στην σελίδα 137 όπου έσβησαν το όνομα της Θ.Λ. η οποία αγόρασε
δύο οικόπεδα τα υπ` αριθμ. 121 και 122 που διεκδικεί ο κατηγορούμενος
Ν.Μ. και κατέβαλε η Λ. 8.000 δρχ. σε αντίθεση με τους γηγενείς, οι
οποίοι αγόραζαν τα οικόπεδα με - 300 δρχ., ανεξαρτήτως του εμβαδού
αυτού, ενώ για τους ξένους η τιμή ανερχόταν στο ποσόν των 2.000 δρχ.
για 250 μ2 και 4.000 για το εμβαδόν 500 μ2
γ) στην σελίδα 138 όπου έσβησαν το όνομα της αγοράστριας Θ.Λ. και
ανέγραψαν το Θ.Λ.
δ) στην αυτή σελίδα 138 όπου έσβησαν το όνομα του αγοραστού Ν.Κ. ή
Κ. και ανέγραψαν το όνομα του Ν.Μ. δευτέρου κατηγορουμένου και
αναιρεσείοντος, ενώ αυτός ουδέποτε αγόρασε από τον συνεταιρισμό
οικόπεδο και μάλιστα με 2.000 δρχ. και ειδικώτερα το υπ` αριθμ. 121
οικόπεδο εμβαδού 500 μ2 από την Θ.Λ. μαζί με το συνεχόμενο 122 εμβαδού
500 μ2 αντί 8.000 δρχ., ποσόν που είχε καταβάλλει την 5-1Ο-67 και είχε
εκδοθεί το υπ` αριθμ. 83 τριπλότυπο. Οι κατηγορούμενοι προς απόδειξη
αγοράς του οικοπέδου υπ` αριθμ. 121 επικαλούνται σε φωτοτυπία
ανεπικύρωτο το υπ` αριθμ. 85/5-1Ο-67 τριπλότυπο, όπου φέρεται ότι
αγόρασε ο Ν.Μ. το 121 οικόπεδο αντί 2.000 δρχ. Με τον αριθμόν 87/6/
ΙΟ/67 τριπλότυπον φαίνεται όμως ότι αγόρασε το υπ` αριθ. 45 οικόπεδο
εμβαδού 250 μ2 ο Ν.Κ. Οι κατηγορούμενοι ναι μεν επικαλούνται την
ανωτέρω φωτοτυπία, πλην δεν προσκομίζουν το πρωτότυπο ή αντίγραφο ή το
στέλεχος, ισχυριζόμενοι ότι κυκλοφορούσαν διπλά μπλοκ με τον αυτόν
αριθμόν. Ο ισχυρισμός όμως αυτός είναι αναληθής, αφού από κανένα
αποδεικτικό στοιχείο δεν αποδείχθηκε σύμφωνα με τις ειδικώτερες
αναλυτικές παραδοχές της προσβαλλόμενης απόφασης. Στην συνέχεια, έγινε
δεκτό ότι οι κατηγορούμενοι προέβησαν στις νοθεύσεις αυτές για να
σφετερισθεί ο μεν Ν.Μ. το υπ` αριθ. 120 οικόπεδον το οποίον ήδη είχε
πωληθεί στην Θ.Λ. η οποία εξέπεσε των δικαιωμάτων της, αφού δεν είχε
ανεγείρει οικοδομήν εντός τριετίας από της καταβολής των χρημάτων, ως
ρητώς διατυπώθηκε ο όρος αυτός στο γραμμάτιο εισπράξεως, ο δε Π.Κ. να
σφετερισθεί οικόπεδο η μητέρα του Δ.Κ., το όνομα της οποίας είχε
αναγραφεί στο ημερολόγιο. Και ναι μεν δεν προσδιορίζεται συγκεκριμένα
το οικόπεδον που διεκδικείτο από την Δ.Κ., πλην ουδείς θα ημπόδιζε
αυτήν να υποδείξει το οικόπεδον του προσώπου που είχε γραφεί στο
ημερολόγιο, αλλά σβήστηκε από τους κατηγορούμενους, όταν θα ήταν
πρόσφορο το έδαφος. Δεν εδόθηκε όμως αυτή η ευκαιρία γιατί εν τω
μεταξύ είχε εκλεγεί νέον συμβούλιο του Συνεταιρισμού που ανέλαβε την
διοίκηση από τον Ιαν. 1983, διεπίστωσε τις ανωμαλίες και ανέκοψε την
ολοκλήρωση του σκοπού. Οι νοθεύσεις των βιβλίων έγιναν κατά το
χρονικόν διάστημα από 21/6/82 μέχρι 31/12/82, και όχι από το έτος
1977, γιατί ο έμμεσος αυτός ισχυρισμός των κατηγορουμένων ανατρέπεται,
σύμφωνα με τις παραδοχές του δικαστηρίου της ουσίας, από τα
μνημονευόμενα στην απόφασή του αναλυτικά στοιχεία, από τα οποία
προκύπτει επίσης κατ` αυτήν ότι συμ/κά έγγραφα για την μεταβίβαση της
κυριότητας δεν συνετάσσοντο, γιατί η νομή και κατοχή αποδεικνυόταν από
τα προσκομιζόμενα τριπλότυπα γραμματίου εισπράξεως του καταβληθέντος
και κυρίως από αυτά και από το βιβλίον ημερολογίου του συνεταιρισμού
και με την επίκληση αυτών των στοιχείων οι αγοραστές οικοπέδων είχαν
συναλλαγές μετά των αρχών και απέκρουαν τα από τρίτους δικαιώματα επί
των οικοπέδων και επομένως είχαν οι αναιρεσείοντες έννομον συμφέρον
για να διαπράξουν τις παραπάνω νοθεύσεις.
Επειδή, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, αυτή ούτε στο
σκεπτικό το οποίον ανωτέρω διαλαμβάνεται ή στο διατακτικό αναφέρει αν
οι αναιρεσείοντες τηρούσαν από την αρχή το ημερολόγιο ή ήσαν
εξουσιοδοτημενοι για την τήρηση του και για την ενδεχόμενη
μεταγενέστερη διόρθωση των αρχικών εγγραφών, στην οποία προβαίνει
δικαιωματικά ο εκδότης οποιουδήποτε ιδιωτικού εγγράφου χωρίς να
υποπίπτει σε πλαστογραφία, εφόσον έχει το έγγραφο στη διάθεσή του.
Επομένως ο 3ος λόγος αναιρέσεως λαμβανόμενος σε συνδυασμό με τους 1ο
2ο 3ο λόγους κατά το μέρος τούτων που ο αναιρεσείων επικαλείται, κατά
την ορθήν εκτίμησιν των λόγων αυτών, εσφαλμένην εκ πλαγίου εφαρμογήν
του αρθρου 216 του ΠΚ, είναι βάσιμος, εφ` όσον από την παράλειψη που
προαναφέρθηκε δεν θεμελιώνεται το διατακτικό, με αποτέλεσμα να
καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος του Αρείου Πάγου περί της ορθής ή μη
εφαρμογής του Νόμου και να στερείται η απόφασις νόμιμης βάσης. Στη
συνέχεια η αυτή απόφαση δέχθηκε ότι οι αναιρεσείοντες είχαν προβεί εις
εκτέλεση της μερικωτέρας πράξεως της νοθεύσεως του ημερολογίου γιατί
στην σελίδα 138 είχαν διαγράψει το όνομα της αγοράστριας Θ.Λ. και
είχαν εμφανίσει ως αγοραστήν τον Θ.Λ., χωρίς να παραθέτει ειδικήν και
εμπεριστατωμένην αιτιολογία περί του προσθέτου υποκειμενικού στοιχείου
του σκοπού, συνισταμένου όπως δια της χρήσεως τον παραπλανήσουν άλλον
περί γεγονότος που μπορεί να έχει έννομες συνέπειες. Η αιτιολογία δε
αυτή ήταν απαραίτητη, εφόσον δια της διαγραφής της φερόμενης αρχικής
αγοραστρίας Θ.Λ. και εμφανίσεως ως αγοραστού του Θ.Λ. οι
αναιρεσείοντες, δεν θα είχαν καμιά ωφέλεια. Μετά από όλα αυτά είναι
βάσιμος ο συναφής λόγος αναιρέσεως της ελλείψεως ειδικής και
εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και νομίμου βάσεως και πρέπει να
αναιρεθεί η ανωτέρω απόφαση και παραπεμφθεί η υπόθεση στο ίδιο
δικαστήριο, το οποίον όμως θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές εκτός
από εκείνους που δίκασαν, αφού τούτο είναι δυνατόν.
Φόρουμ 
Αναζήτηση 
Εγγραφή 
Σύνδεση 
Τρι Οκτ 25, 2011 9:27 pm
