ΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟΔΟΧΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μισό λεπτό κι από μένα. Διαβάζω τόσες μέρες τα όσα γράφονται στο forum και πραγματικά δεν ξέρω πόσο να περιμένω μέχρι να βάλω τις φωνές!

Καταρχάς να ξεκαθαρίσω ότι δικαστικός δεν είμαι (παύση για να φτύσω τον κόρφο μου) έχω όμως την «τύχη» να ζω με έναν, πολλά χρόνια τώρα και σίγουρα αρκετά για να δηλώνω ευθαρσώς ότι το σύστημα μέσα στο οποίο ζείτε και εργάζεστε δεν μου προκαλεί ούτε σεβασμό ούτε εμπιστοσύνη, ούτε στο ελάχιστο.

Δεν θέλω να αναλωθώ σε χιλιοειπωμένα και αυτονόητα πράγματα για το πόσο υπεύθυνη και δύσκολο να αποτιμηθεί σε χρήμα είναι η δουλειά του δικαστικού λειτουργού. Ούτε να αναφέρω ατάκες του στιλ «ναι, αλλά όσοι διάλεξαν αυτή τη δουλειά το έκαναν συνειδητά» ή «δεν το έκαναν για να πλουτίσουν». Αναρωτιέμαι πόσοι, πλην όσων προέρχονταν από οικογένεια που είχε κάποιον δικαστικό, μπήκαν στο σώμα προετοιμασμένοι για όσα έπρεπε να αντιμετωπίσουν και όσο για τα περί πλουτισμού είναι τουλάχιστον αστεία, πρώτον γιατί έχουμε φτάσει στο σημείο να απειλείται η έστω αξιοπρεπής διαβίωση και δεύτερον γιατί πιο πάνω διαβάζω μηνιαίους προϋπολογισμούς που δεν μπορώ να σχολιάσω ( γιατί φυσικά και υπάρχει αυτή η περίπτωση, όπως υπάρχει και η περίπτωση που ο/η σύζυγος έχει επίσης εισόδημα μικρότερο ή μεγαλύτερο, υπάρχει η περίπτωση που υπάρχει οικογενειακή περιουσία, υπάρχει η περίπτωση ενός πλούσιου γάμου κτλ κτλ, όλες δηλαδή οι περιπτώσεις που πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν)

Κοντολογίς το θέμα δεν είναι αυτό. Γιατί εδώ που φτάσαμε ως κράτος και ως πολίτες μισθοδοτούμενοι από το κράτος, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα καλό. Απολύτως. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια.

Όμως αλήθεια, όταν οι μισθοί ήταν κατά τι καλύτεροι απ΄ ό,τι σήμερα, όταν προ ολίγων ετών εδόθησαν κάποια αναδρομικά (καλό θα ήταν επίσης να γίνει αντιληπτό ότι αυτά τα έρμα τα αναδρομικά για πολλούς αποτελούν μαγική εικόνα καθότι δεν πήγαν όλοι - καλώς ή κακώς - να τα εξαργυρώσουν) ήταν όλα καλά; Το κύρος της Δικαιοσύνης ήταν άτρωτο; Οι συνθήκες εργασίας σας ήταν αξιοζήλευτες; Νιώθατε όμορφα μέσα στις γραφειάρες σας, στα δικαστικά ΜΕΓΑΡΑ ανά τη χώρα;

Ειλικρινά θα μπορούσα να συνεχίσω για ώρες να γράφω για τις αξέχαστες εμπειρίες που μου έχει χαρίσει η εργασία; λειτούργημα; (εγώ το λέω παλιοδουλειά) του καλού μου. Τον οποίο τον θαυμάζω απεριόριστα για το σθένος που τον διακρίνει και το κουράγιο του να υπερασπίζεται (πρώτα) μέσα του αυτό που κάνει και να το κάνει σωστά κι ακριβοδίκαια. Τον θαυμάζω…όταν δεν τον λυπάμαι και δεν τον συμπονώ, για όσα καλείται να αντιμετωπίσει καθημερινά.

Παράλληλα, όμως, αγαπητοί συν-σχολιαστές εγώ μιλάω. Μιλάω στον περίγυρό μου και δεν αφήνω καμία αμφιβολία σε φίλους και γνωστούς για την πραγματικότητα της δουλειάς σας. Δεν στρογγυλεύω, δεν ωραιοποιώ, δεν έχω κανένα λόγο να το κάνω. Δεν είμαι η κυρά Τάδε που κερνάει όλο το χωριό επειδή η κόρη πέρασε στη Σχολή Δικαστών και τώρα ποιος την πιάνει. Ούτε διανοούμαι να αφήσω τον τάδε φίλο ελεύθερο επαγγελματία ή ό, τι άλλο, που κάνει 2 μήνες διακοπές το καλοκαίρι , να μένει με την εντύπωση ότι τα δικαστήρια κλείνουν για το καλοκαίρι. Όπως δεν αφήνω και καμία αμφιβολία για τις αποδοχές. Με δυο λόγια η ταπεινή μου άποψη είναι ότι μέχρι πρόσφατα ήταν ωραία να διατηρείτε μια εντύπωση ότι είστε και καλοπληρωμένοι αλλά και ανώτεροι βρε παιδί μου, ότι μετρούσατε στην κοινωνία, με την αγοραία έννοια του όρου «μετρούσατε». Τόσο που είχατε και την πολυτέλεια να μην είστε ενωμένοι ούτε μεταξύ σας, άλλος ο δικαστικός και άλλος ο εισαγγελικός κλάδος…ποιοτικές οι διαφορές βλέπεις…

Βέβαια τώρα αυτά λίγη σημασία έχουν. Όλοι από 600 ευρώπουλα θα παίρνουμε, άντε εσείς να παίρνετε χίλια. Το θέμα είναι ότι εσείς δεν θα μπορείτε να «κάνετε» ότι δουλεύετε. Και ότι η κρεατομηχανή του πειθαρχικού σας ελέγχου θα μπει στο fast forward. Μακάρι να διαψευσθώ αλλά ήσασταν που ήσασταν αναλώσιμοι (εδώ γούρλωναν τα μάτια οι φίλοι που κάτι είχαν ακούσει περί ισοβιότητας) πόσο μάλλον τώρα.

Αυτό που θέλω να πω κλείνοντας είναι ότι υπάρχουν θέματα σοβαρά, θέματα που είναι ντροπή να μένουν ανοιχτά και δεν έχουν να κάνουν με το ύψος των αποδοχών. Οι συνθήκες εργασίας ήταν επιεικώς απαράδεκτες και πριν και θα είναι και μετά. Δεν πρέπει να απαιτήσετε να γίνει κάτι με το έρμο το Πρωτοδικείο της πρωτεύουσας; Να ανασυσταθεί το οργανόγραμμα των Πρωτοδικείων / Εισαγγελιών ανά τη χώρα; Πάνω από πενήντα χρόνια έχουν περάσει. Κάτι για τα διάφορα μεταβατικά ίσως; Η Ερέτρια είναι πολύ μακριά από τη Χαλκίδα ας πούμε; Ενώ ο Μαραθώνας είναι πιο κοντά στην Ευελπίδων; Ωραία είναι η γκρίνια αλλά ακόμα ωραιότερο να έχεις την ευκαιρία την κατάλληλη στιγμή να πας διακοπές π.χ. στα Καλάβρυτα, σωστά; Καταχαρήκαμε (γιατί άραγε) που διορίστηκε γυναίκα πρόεδρος στον ΑΠ αλλά κανείς δεν θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με τα προβλήματα που προκύπτουν από το γεγονός ότι το σώμα έχει γεμίσει εκπροσώπους του γυναικείου φύλου που θέτουν εαυτές εκτός υπηρεσίας για 3-4 χρόνια, στην αρχή, συνήθως, της θητείας τους λόγω τεκνοποίησης (και καλά κάνουν και τεκνοποιούν, δε θέλω να παρεξηγηθώ, αλλά είναι μάλλον προκλητικό να παίρνουν και μεταθέσεις από το ένα Πρωτοδικείο στο άλλο κατά το διάστημα που δεν εργάζονται). Και με εκείνους τους δικηγορικούς συλλόγους που λύνουν και δένουν και συν- αποφασίζουν με το ΑΔΣ τις μεταθέσεις σας, μήπως το να υψώσετε ανάστημα έχει να κάνει με το κουτσουρεμένο επίδομα βιβλιοθήκης; Άσε τις μηνύσεις που τρώτε από τον κάθε πικραμένο και κάθε λίγο τρέχετε να απολογηθείτε (πάλι γουρλωμένα μάτια φίλων βλέπω μπροστά μου). Και να μην αρχίσω και για τις εσωτερικές διεργασίες πειθαρχικού ελέγχου γιατί θα κάνω διατριβή για το πόσο δεν υπάρχει Δικαιοσύνη (ούτε καν βασικές αρχές της δίκαιης δίκης) εντός της Δικαιοσύνης.
Anyway, μπορεί τώρα πια κι αυτά να είναι ψιλά γράμματα. Όταν δεν έγιναν τον «καλό»καιρό πώς να γίνουν τώρα που θα χαλάτε τις καρδιές σας για το χ επίδομα και θα κλαίγεστε που η Πολιτεία δεν σας φέρεται όπως σας αρμόζει. Ενώ πριν…Ο πόλεμος, πολύ απλά, δεν άρχισε τώρα. Η απαξίωση ήταν μια διαδικασία ετών, με κινήσεις καλά μελετημένες και καμία μα καμία αντίδραση από πλευράς σας. Έτσι κι αλλιώς η πολιτική εξουσία εξ ορισμού θέλει την δικαστική εξουσία «υπό»: Υποχείριο, υποτακτική, υπόδουλη. Ε, τώρα θα την έχει.


Αυτά. Και sorry για την πολυλογία και το ύφος αλλά ταράζομαι, κάθε μα κάθε φορά.

Κουράγιο εύχομαι και φώτιση για όσους δεν έχουν άλλο τρόπο.