Την κάτωθι απόφαση την απέστειλε συνάδελφος και αφορά την εφαρμογή του τεκμηρίου ομολογίας και στους πιστωτικούς τίτλους
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΤΙΤΛΩΝ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 200 /2011
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Ιωάννη Ευαγγελάτο, Πρωτοδίκη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Διευθύνοντα το Πρωτοδικείο Χανίων Πρόεδρο Πρωτοδικών και τη Γραμματέα Βασιλική Τσίκου
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την 10η Νοεμβρίου 2011 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΠΤΟΥΣΑΣ: Ι.Μ. του Γ., κατοίκου …, η οποία ήταν απούσα και δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο.
ΤΗΣ ΚΑΘ’ ΗΣ Η ΑΝΑΚΟΠΗ: Ανώνυμης Εταιρίας με την επωνυμία «…», που εδρεύει στην…..και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου της δικηγόρου Δημοσθένη Χαριτάκη.
Η ανακόπτουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 6-4-2009 ανακοπή της, που κατατέθηκε με αριθμό 300/2009 και προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 22-4-2010, οπότε αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης ο πληρεξούσιος δικηγόρος της καθ’ ης, ανέπτυξε τους ισχυρισμούς του και ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις προτάσεις του.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το νέο άρθρο 272 ΚΠολΔ (όπως αυτό τέθηκε στη θέση του καταργηθέντος άρθρου 272 με το άρθρο 30 Ν.3994/2011,ΦΕΚ Α 165/25.7.2011), αν η συζήτηση γίνεται με επιμέλεια του ενάγοντος και αυτός δεν εμφανιστεί κατά τη συζήτηση ή εμφανιστεί, αλλά δεν λάβει μέρος σε αυτήν κανονικά, το Δικαστήριο συζητεί την υπόθεση χωρίς αυτόν και απορρίπτει την αγωγή. Εξάλλου, τα άρθρα 1-591 ΚΠολΔ εφαρμόζονται στις ειδικές διαδικασίες, όταν δεν αντιβαίνουν προς τις ειδικές διατάξεις των διαδικασιών αυτών, εντάσσονται στο σύστημα της εκάστοτε ειδικής διαδικασίας, δε διασπούν την τελολογική του ενότητα και καθίστανται μέσα για την πραγμάτωση των βασικών του σκοπών (Μητσόπουλος ΕΕΝ 1954.495, ΝΟΒ 1986.768). Η τακτική διαδικασία είναι κατά κανόνα δυσκίνητη και μακρά, ενώ αντιθέτως για ορισμένες κατηγορίες υποθέσεων η ανάγκη επιτάχυνσης της δικαστικής προστασίας υπαγορεύεται από την ίδια τη φύση του αντικειμένου τους (πχ πιστωτικοί τίτλοι). Για την εκδίκαση των υποθέσεων αυτών προβλέφθηκαν απλούστερες και ταχύτερες ειδικές διαδικασίες (Νίκας, Πολιτική Δικονομία σ. 791). Περαιτέρω, η ερμηνεία των νόμων είναι απαραίτητη ορισμένες φορές και είναι τόσο γραμματική όσο και τελολογική, με γνώμονα δηλαδή το γράμμα του νόμου αλλά και το σκοπό του νομοθέτη (ratio
2ο φύλλο της υπ’ αριθμ. /2011 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων (Διαδικασία Πιστωτικών Τίτλων)
legis). Έτσι για κατανοήσουμε πλήρως μία διάταξη πρέπει να προσεγγίσουμε και να προσδιορίσουμε το σκοπό της. Ως σκοπός νοείται ο δικαιολογητικός λόγος της ρύθμισης. Επίσης, για την ερμηνεία των νόμων, εκτός από τη γραμματική ανάλυση του κειμένου και την εξακρίβωση του σκοπού του νόμου είναι απαραίτητη και η ιστορική ερμηνεία, δηλαδή η εξακρίβωση του νοήματος που απέδωσε στο κείμενο ο νομοθέτης. Νομοθέτης δεν είναι το συγκεκριμένο φυσικό πρόσωπο που συνέταξε ή εισηγήθηκε το νόμο, αλλά η ενιαία βούληση του οργάνου από το οποίο πήγασε ο νόμος σε μια δεδομένη στιγμή. Οι προπαρασκευαστικές εργασίες αποτελούν συχνά πολύτιμο βοήθημα στην ερμηνεία του νόμου. Προπαρασκευαστικές εργασίες είναι οι Αιτιολογικές Εκθέσεις, οι Εισηγήσεις στις Επιτροπές συντάξεων των νόμων, τα πρακτικά συζήτησης των επιτροπών και της Βουλής, τα σχέδια νόμων, οι τροπολογίες και κάθε άλλη ιστορική πηγή. Από τη μελέτη των στοιχείων αυτών βγαίνουν χρήσιμα συμπεράσματα για τις ανάγκες που προκάλεσαν τη θέσπιση του νόμου και για τις σκέψεις που οδήγησαν στη διατύπωση του κειμένου, που βοηθούν κυρίως στην κατανόηση από τον ερμηνευτή του σκοπού του νόμου και του νοήματος που πρέπει να δοθεί στο νόμο υπό τις σημερινές συνθήκες, που ίσως επιβάλλουν αλλαγή του αρχικού νοήματος. Στην περίπτωση του νέου άρθρου 272 ΚΠολΔ, στην αιτιολογική έκθεση του Ν. 3994/2011 για τον «Εξορθολογισµό και βελτίωση στην απονοµή της πολιτικής δικαιοσύνης και άλλες διατάξεις» αναφέρονται τα ακόλουθα: «Α. Γενικά. Επί της αρχής. Με την υπ’ αριθµόν 31919/09.04.2010 Υπουργική Απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωµάτων συστήθηκε ειδική νοµοπαρασκευαστική επιτροπή για τη διατύπωση προτάσεων µε σκοπό την επιτάχυνση και τον εξορθολογισµό της πολιτικής δίκης. Η επιτροπή αυτή, αφού µελέτησε τις υποβληθείσες προτάσεις φορέων της πράξεως και τα κατά καιρούς εκπονηθέντα σχέδια τροποποιήσεων του ΚΠολΔ, ιδίως δε εκείνο της Επιτροπής, που συστήθηκε µε την υπ’ αριθµόν 66492/13.06.2008 Υπουργική Απόφαση, ορισµένες από τις προτάσεις του οποίου υιοθετήθηκαν, προέβη στη διατύπωση σχεδίου νόµου µε το οποίο τροποποιούνται όσες ρυθµίσεις του ΚΠολΔ αποδείχθηκαν µέχρι σήµερα προβληµατικές. Οι τροποποιήσεις αυτές, αποβλέπουν στην απλοποίηση της διαδικασίας και στην επιτάχυνσή της, µε απόλυτο σεβασµό πάντως της συνοχής και της αρχιτεκτονικής του ΚΠολΔ… Προκρίθηκαν έτσι τροποποιήσεις σε ζητήµατα όπου υπάρχει αδήριτη ανάγκη νοµοθετικής επεµβάσεως. Μόνον οι πρακτικά εφαρµόσιµες τροποποιήσεις, οι οποίες εκσυγχρονίζουν ή επιταχύνουν και εν γένει βελτιώνουν εµφανώς την παροχή έννοµης προστασίας ή αίρουν µακροχρόνιες διαφωνίες που διχάζουν ή ταλαιπωρούν αδικαιολόγητα την πράξη, αποτελούν αντικείµενο της µεταρρύθµισης…. Με τα άρθρα 29-33 του σχεδίου τροποποιούνται διατάξεις που αφορούν στην ερήµην δίκη. Η κατάργηση των δυσµενών συνεπειών της ερηµοδικίας και η εισαγωγή του συστήµατος της µονοµερούς συζητήσεως από το ν. 2915/2001, για να διευκολυνθεί η ουσιαστική απονοµή της δικαιοσύνης και για να αποφεύγονται καθυστερήσεις (υπενθυµίζεται ότι το σύστηµα των επαχθών συνεπειών από την ερηµοδικία υιοθετήθηκε επίσης για την απλούστευση και επιτάχυνση της ερήµην δίκης) κατά κοινή οµολογία δικαστών και δικαζοµένων δεν απέδωσε. Δεν έλυσε κανένα απολύτως πρόβληµα και στην πράξη όχι µόνον δεν επιτάχυνε την πρόοδο της δίκης αλλά την επιβράδυνε κιόλας. Αποτελεί
3ο φύλλο της υπ’ αριθμ. /2011 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων (Διαδικασία Πιστωτικών Τίτλων)
υποκρισία το λεγόµενο ότι το σύστηµα της µονοµερούς συζητήσεως προωθεί το αίτηµα της ουσιαστικής ανασυνθέσεως της αλήθειας. Όπως ορθά υπογραµµίζεται (Ματθίας,στον τόµο: Ο ΚΠολΔ µετά το ν. 2915/2001, σ. 242, Νίκας, Πολιτική Δικονοµία II, 2005, 70 αριθ. 5) συζήτηση µε απόντα διάδικο παύει να αποτελεί συζήτηση, είναι συζήτηση «εικονική», «κούφια», για να τηρηθούν απλώς τα προσχήµατα. Ελάχιστα συµβάλει στην ανεύρεση της αλήθειας, ενώ προκαλεί και ανυπέρβλητες ερµηνευτικές δυσχέρειες, όταν ο απών διάδικος έχει ήδη καταθέσει προτάσεις….Σηµαίνει ακόµη η µονοµερής συζήτηση, πέρα από την επιβράδυνση της διαδικασίας, και πρόσθετη επιβάρυνση των Δικαστηρίων. Η συζήτηση διαρκεί περισσότερο, συχνά άνευ αποχρώντος λόγου, η µελέτη της υποθέσεως και η διατύπωση της σχετικής αποφάσεως χρειάζονται αναµφίβολα περισσότερο χρόνο. Στο σύστηµα αυτό καταλογίζεται επιπλέον και το µειονέκτηµα ότι περιπλέκει και δυσχεραίνει την εξέλιξη της ερήµην δίκης, συχνά δε παρασύρει στη διεξαγωγή αποδείξεων που εκ των υστέρων αποδεικνύονται περιττές (βλ. Ποδηµατά, στον τόµο: Ο ΚΠολΔ µετά το ν. 2915/2001, σ. 111 επόµενα, 120-121). Ένα απλό παράδειγµα από το δίκαιο της ανακοπής κατά διαταγής πληρωµής, αποδεικνύει του λόγου το αληθές: συχνά η ανακοπή αυτή περιέχει πολλούς λόγους, που αφορούν σε δυσδιάγνωστες ενστάσεις καταχρήσεως δικαιώµατος, πλαστογραφίας κ.λπ., ο δε ανακόπτων δεν κάνει καν τον κόπο να προσέλθει στο Δικαστήριο για να τις τεκµηριώσει. Γιατί θα πρέπει, τότε, να καταπιαστεί ο δικαστής µε όλα αυτά τα θέµατα, να εξετάσει µάρτυρες, να χάσει πολύτιµο χρόνο στο βωµό του αφηρηµένου ιδανικού της ανευρέσεως της ουσιαστικής αλήθειας, η οποία ποδηγετείται άλλωστε από τους διαδίκους που έχουν την πρωτοβουλία προσαγωγής ή µη του αποδεικτικού υλικού, της επικλήσεως ή όχι των αποδεικτικών µέσων κ.λπ. ..». Ο δικαιολογητικός λόγος, επομένως, της επαναφοράς των συνεπειών της ερημοδικίας με τη θεσπιζόμενη νέα διάταξη του άρθρου 272 ΚΠολΔ, ήταν η επιτάχυνση και απλούστευση της διαδικασίας, καθώς το σύστημα της μονομερούς συζήτησης από το ν. 2915/2001, όχι μόνο δεν επιτάχυνε την πρόοδο της δίκης, αλλά την επιβράδυνε κιόλας. Ως παράδειγμα, επιβράδυνσης της διαδικασίας, αλλά και πρόσθετης επιβάρυνσης των Δικαστηρίων η ως άνω αιτιολογική έκθεση δεν επικαλείται μια αναγνωριστική ή διεκδικητική αγωγή, αλλά μία ανακοπή με πολλούς λόγους που αφορούν σε ενστάσεις κατάχρησης και πλαστογραφίας και επομένως εκδικάζεται, στις περισσότερες περιπτώσεις, κατά τη διαδικασία των πιστωτικών τίτλων. Προκρίθηκε κατά συνέπεια η επάνοδος στο καθεστώς των δυσμενών συνεπειών της ερημοδικίας, το οποίο ίσχυε 170 περίπου χρόνια και το οποίο ανταποκρίνεται πληρέστερα προς τις θεμελιώδεις δικονομικές αρχές της διάθεσης και της συζήτησης, προωθεί δε και τη βασική αρχή της οικονομίας της δίκης. Επιπλέον, οι ως άνω διατάξεις των άρθρων 271 και 272 του ΚΠολΔ, έχουν κατά το άρθρο 591 παρ. 1 ΚΠολΔ, εφαρμογή και στην ειδική διαδικασία των διαφορών από πιστωτικούς τίτλους, αφού δεν έρχονται σ` αντίθεση με καμία ειδική διάταξη των άρθρων 637 έως 646 ΚΠολΔ. Η λύση αυτή συμπορευομένη και με την ταχύτητα εκδίκασης των σχετικών διαφορών στην οποία απέβλεψε ο νομοθέτης με την άνω διαδικασία, προκύπτει εξ αντιδιαστολής και απ` το άρθρο 642 ΚΠολΔ, με το οποίο ορίζεται ότι στην άνω διαδικασία δεν εφαρμόζεται μεταξύ άλλων, η επί των μικροδιαφορών ισχύουσα και ακριβώς την εφαρμογή των άρθρων
4ο φύλλο της υπ’ αριθμ. /2011 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων (Διαδικασία Πιστωτικών Τίτλων)
271 και 272 αποκλείουσα διάταξη του άρθρου 469 παρ. 1 ΚΠολΔ (βλ. Ν. Βερβεσό στη Δίκη 6.514 και στη Δίκη 5.551), παραπέρα δε και απ` το γεγονός ότι ο νομοθέτης σ` άλλες ειδικές διαδικασίες που δεν θέλησε την καθιέρωση του συστήματος των ειδικών συνεπειών της ερημοδικίας, όπως π.χ. στη διαδικασία των εργατικών διαφορών, θέσπισε την ειδική ρύθμιση του άρθρου 672 ΚΠολΔ, με την οποία όρισε ότι αν κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο δεν εμφανισθεί κάποιος από τους διαδίκους η διαδικασία γίνεται σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι. Αντίθετο επιχείρημα προς τα ανωτέρω δεν προκύπτει από το άρθρο 644 ΚΠολΔ, με το οποίο αποκλείεται στη διαδικασία των διαφόρων από πιστωτικούς τίτλους η ανακοπή ερημοδικίας, αφού ο αποκλεισμός της ανακοπής ερημοδικίας στην εν λόγω διαδικασία, γενόμενος απ` την ανάγκη της γρήγορης επιλύσεως των σχετικών διαφορών (πρβλ. Πρακτ.Συντ.Επιτρ.ΚΠολΔ Τομ. Ε`, σελ. 131, 433 επόμ. και Πρακτ. Αναθ. Επιτρ. ΚΠολΔ, 598), δεν σημαίνει αναγκαίως και αποκλεισμό της εφαρμογής των άρθρων 271 και 272 ΚΠολΔ. Ούτε αυτό μπορεί να συναχθεί από τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 12 του Ν. 2479/1997, που αντικατάστησε το άρθρο 643 παρ. 2 του ΚΠολΔ, καθώς η συγκεκριμένη διάταξη δεν αναφέρεται ειδικά και ρητά στις συνέπειες της ερημοδικίας, όπως η ανωτέρω διάταξη του άρθρου 672 ΚΠολΔ, αλλά αποβλέπει στην αναλογική εφαρμογή των άρθρων 649 και 650 του ΚΠολΔ σχετικά με τη δια της συζητήσεως σε μια δικάσιμο όλων εκείνων των ισχυρισμών, που αφορούν στους πιστωτικούς τίτλους. Ειδικότερα, ο Ν. 2479/1997 στο κεφάλαιο που αναφέρεται ως «Επιτάχυνση Πολιτικής Δίκης» και στο άρθρο 643 ΚΠολΔ, που τιτλοφορείται ως «Απόφαση παραχρήμα», αντικαθιστά το άρθρο 643 παρ. 2 για λόγους απλούστευσης και επιτάχυνσης της διαδικασίας. Για αυτό και αντικαθιστά το άρθρο 643 παρ. 2., χωρίς να το καταργεί. Δηλαδή, η παράγραφος 2 του άρθρου 643 ΚΠολΔ που αφορούσε στη δυνατότητα του δικαστή να παραπέμψει σε ιδιαίτερη συζήτηση εκείνους τους ισχυρισμούς που προβλήθηκαν κατά την διαδικασία των πιστωτικών τίτλων, αλλά δεν αποδεικνύονται παραχρήμα, αντικαθίσταται με την ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 649 (όπως ίσχυε τότε) και 650 ΚΠολΔ. Η ρύθμιση αυτή έρχεται σαν συνέπεια της κατάργησης της δυνατότητας παραπομπής των μη αποδεικνυομένων παραχρήμα ισχυρισμών σε ιδιαίτερη συζήτηση. Η προηγούμενη ρύθμιση ήταν ομολογουμένως χρονοβόρα αφού επέτρεπε στο διάδικο, που ήθελε να τηρήσει παρελκυστική τακτική να προβάλει ισχυρισμούς, που δεν αφορούσαν αυτόν τούτο τον τίτλο, αλλά την υποκείμενη αιτία με σκοπό να παραπεμφθούν οι ισχυρισμοί του αυτοί σε ιδιαίτερη συζήτηση. Η νέα αυτή ρύθμιση του νομοθέτη αποσκοπούσε στην τήρηση της αρχής της οικονομίας της δίκης, δια της συζητήσεως σε μια δικάσιμο όλων των ισχυρισμών (βλ. περιοδικό ΔΙΚΗ Σεπτέμβριος 1997, παρατηρήσεις γύρω από τις νέες δικονομικές ρυθμίσεις του Ν. 2479/1997). Άλλωστε, στην εισηγητική έκθεση του Ν. 2479/1997 στο άρθρο 5 παρ. 11 αναφέρονται τα εξής: «Με την παρ. 11 προτείνεται τροποποίηση των διατάξεων περί πιστωτικών τίτλων προς το σκοπό όπως απλουστευθεί και επιταχυνθεί η διαδικασία η οποία επιβάλλεται να είναι ταχεία, επειδή αφορά ανακοπές κατά διαταγής πληρωμής που έχουν ως βάση πιστωτικούς τίτλους. Έτσι καταργείται η παραπομπή των ισχυρισμών σε μία ιδιαίτερη συζήτηση με ανάλογη εφαρμογή της διαδικασίας των μισθωτικών διαφορών» (βλ. Κώδικα
5ο φύλλο της υπ’ αριθμ. /2011 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων (Διαδικασία Πιστωτικών Τίτλων)
Νομικού Βήματος, έτος 1997, 45-Α, σ. 137). Επομένως, στη διάταξη του άρθρου 649 παρ. 1 ΚΠολΔ αποσκοπούσε ο νομοθέτης και όχι στην παράγραφο δύο του ίδιου άρθρου. Αυτό συνάγεται και από το γεγονός ότι η ως άνω διάταξη του άρθρου 6 παρ. 12 του Ν. 2479/1997 εντάσσεται στο άρθρο 643 ΚΠολΔ, που τιτλοφορείται ως «ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΑΡΑΧΡΗΜΑ», ακριβώς διότι αποβλέπει ο νομοθέτης στην ανωτέρω διάταξη του άρθρου 649, ότι δηλαδή απόφαση για διεξαγωγή απόδειξης δε θα εκδίδεται προκειμένου να εκδίδεται και στους πιστωτικούς τίτλους απόφαση παραχρήμα. Αν η βούληση του νομοθέτη ήταν να καταργήσει με την ανωτέρω διάταξη το τεκμήριο ομολογίας στους πιστωτικούς τίτλους, εκτός του ότι θα επέλεγε ρητή και ειδική ρύθμιση, όπως στις άλλες ειδικές διαδικασίες, θα είχε εντάξει τη σχετική ρύθμιση στο άρθρο 637 ή στο άρθρο 642 ΚΠολΔ, όπου αναφέρονται στη διαδικασία και στις εφαρμοστέες διατάξεις και όχι στο άρθρο 643 ΚΠολΔ, που αναφέρεται στην έκδοση απόφασης παραχρήμα. Εν κατακλείδι, οι ως άνω διατάξεις των άρθρων 271 και 272 του ΚΠολΔ, έχουν, κατά το άρθρο 591 παρ. 1 ΚΠολΔ, εφαρμογή και στην ειδική διαδικασία των διαφορών από πιστωτικούς τίτλους, καθώς εντάσσονται στο σύστημα των διαφορών αυτών, δε διασπούν την τελολογική του ενότητα, αλλά, αντιθέτως, καθίστανται μέσα για την πραγμάτωση των βασικών του στόχων, ήτοι την οικονομία της δίκης και την άμεση ανάγκη δικαστικής προστασίας, ενώ εναρμονίζονται και με το σκοπό του νομοθέτη του άρθρου 29 του Ν. 3994/2011 για επιτάχυνση και απλούστευση της πολιτικής δίκης.
Στην προκείμενη περίπτωση, η κρινόμενη ανακοπή κατά της υπ’ αριθμ.
153/2009 διαταγής πληρωμής της Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρο 632 παρ.1 του ΚΠολΔ) και αρμοδίως εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, κατά τη διαδικασία των άρθρων 635 επ. του ΚΠολΔ, κατά την οποία δικάζεται η διαφορά από απαίτηση που απορρέει από τραπεζικές επιταγές, βάσει των οποίων εκδόθηκε η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής. Όπως δε προκύπτει τόσο από το αντίγραφο της κρινόμενης ανακοπής και δη από την πράξη κατάθεσης αυτής, ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου και την υπ’ αυτής πράξη προσδιορισμού δικασίμου της Γραμματέα του παρόντος Δικαστηρίου για την αρχική δικάσιμο της 22-4-2010, όσο και από τη σχετική σημείωση του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Χανίων Γεωργίου Τσαλδαράκη, στο αντίγραφο της ανακοπής με ημερομηνία 8-4-2009, το οποίο η καθ` ης η ανακοπή επικαλείται και προσκομίζει, η επίσπευση της συζήτησης της κρινόμενης ανακοπής γίνεται με την επιμέλεια της ανακόπτουσας. Επομένως, εφόσον η τελευταία δεν εμφανίστηκε και δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο κατά τη συζήτηση της κρινόμενης ανακοπής, πρέπει να απορριφθεί η ανακοπή και να επικυρωθεί η ανακοπτομένη διαταγή πληρωμής, σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν τη μείζονα σκέψη της παρούσας απόφασης (άρθρα 272 και 591 παρ. 1 του ΚΠολΔ). Τα δικαστικά έξοδα της καθ' ης, κατόπιν υποβολής σχετικού αιτήματος, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της ανακόπτουσας λόγω της ήττας της (άρθρα 106, 176 και 591 παρ.1 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Τέλος, παράβολο ανακοπής ερημοδικίας δεν ορίζεται, διότι κατά της παρούσας απόφασης δεν επιτρέπεται η άσκηση του σχετικού ενδίκου μέσου (άρθρο 644 ΚΠολΔ).
6ο φύλλο της υπ’ αριθμ. /2011 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων (Διαδικασία Πιστωτικών Τίτλων)
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην της ανακόπτουσας.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την ανακοπή.
ΕΠΙΚΥΡΩΝΕΙ την υπ’ αριθμ. 153/2009 προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής της Δικαστή αυτού του Δικαστηρίου.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της ανακόπτουσας τα δικαστικά έξοδα της καθ’ ης η ανακοπή τα οποία ορίζει σε τριακόσια πενήντα (350) ευρώ.
KPIΘHKE, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στα Χανιά, στο ακροατήριό του, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στις Νοεμβρίου 2011.
O ΔIKAΣTHΣ H ΓPAMMATEAΣ
Φόρουμ 
Αναζήτηση 
Εγγραφή 
Σύνδεση 
Τρι Δεκ 06, 2011 8:56 pm