Πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής

Τελικά αυτό το ζήτημα είναι αρμοδιότητα πλέον πολιτικών ή διοικητικών;;
Ενεκα υποθέσεως που χειρίζομαι έχω προς το παρόν καταλήξει (με επιφύλαξη) στα εξής:
Όταν σε αποβάλλουν από σπήλαιο, είναι διοικητική πράξη (αίτηση ακυρώσεως στο ΣτΕ).
Όταν σε αποβάλλουν από δάσος, είναι διακατοχική πράξη (ανακοπή σε Μονομελές Πρωτοδικείο με διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων).
Όταν σε αποβάλλουν από αιγιαλό, εάν προβάλλεις δικαιώματα κατοχής, αρμόδια είναι τα Πολιτικά Δικαστήρια, εάν αμφισβητείς τη νομιμότητα της πράξης, αρμόδια είναι τα Διοικητικά. Εάν αμφισβητείς την αποβολή, αίτηση ακυρώσεως, εάν αμφισβητείς το πρόστιμο, προσφυγή.

Σε όλο αυτό το χαμό, τίθεται το εξής ζήτημα: Όταν η πράξη βεβαιωθεί, ως πρώτη πράξη εκτέλεσης πάει με ΚΕΔΕ ή ΚΠολΔ;; Και πώς οι πολιτικοί δικαστές να δικάσουν με ΚΕΔΕ ή οι διοικητικοί με ΚΠολΔ;;

Τελοσπάντων. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα όλο αυτό νομολογιακά να αλλάξει.
Προσωπικά, ως Πρωτοδίκης Δ.Δ., θεωρώ απλά κάθε τέτοια πράξη διοικητική. Προφανώς και δεν παίζει ρόλο από ποιο δημόσιο κτήμα σε αποβάλλουν, ούτε οι λόγοι που προβάλλεις θα έπρεπε να καθορίζουν το χαρακτηρισμό της διαφοράς. Αυτή η θεωρία της υποκείμενης σχέσης του ΑΕΔ του 1989, πρέπει να επαναξιολογηθεί. Δεν είναι δυνατόν ο πολιτικός δικαστής να ασχολείται με την αιτιολογία της πράξης και την τυχόν παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας της, ούτε με την ανακοπή κατά της ταμειακής βεβαίωσης...