Σοβαρό ζήτημα στα ειρηνοδικεία είναι η πραγματογνωμοσύνη που διατάζεται πλέον αν είναι αναγκαίο με προφορική ανακοίνωση
που καταχωρίζεται στα πρακτικά. Το ζήτημα είναι ο δικαστής πότε θα μελετάει τη δικογραφία (αναζητώντας συμβόλαια, εκθέσεις τυχόν πραγματογνωμόνων, τοπογραφικά κλπ) ώστε ο πραγματογνώμονας που θα ορίσει από έδρας να ΜΗΝ έχει ασχοληθεί με την υπόθεση, αφού κατά το 238 οι διάδικοι δύνανται στο ειρηνοδικείο να καταθέσουν προτάσεις το αργότερο στο ακροατήριο κατά τη συζήτηση της υπόθεσης? Μήπως κάποιος συνάδελφος θα μπορούσε να με βοηθήσει? Θα πρέπει να διακόπτουμε ώστε αν κριθεί από την αποδεικτική διαδικασία ότι πρέπει να διεξαχθεί πραγματογνωμοσύνη ναδιαβάσουμε και τη δικογραφία? Επίσης αυτή η φράση 'αν είναι αναγκαίο΄στο άρθρο 270 είναι διφορούμενη. Εννοεί άραγε αν είναι αναγκαίο κατά την κρίση του να διατάξει την πραγματογνωμοσύνη ο δικαστής σαν αποδειτικό μέσο ή αν είναι αναγκαίο να την διατάξει από έδρας αντί να εκδόσει μη οριστική απόφαση λόγω τυχόν ιδιαιτερότητας της υπόθεσης (λ.χ. παλιά αντιδικία κλπ)?